Het begint altijd lief.
Even een filmpje zodat jij de boterhammen kunt smeren zonder dat iemand intussen met een schaar z’n eigen pony knipt. Je weet wel, dat soort ochtenden.
Vijf minuutjes, hooguit.
Maar vijf minuutjes zijn in kindertaal blijkbaar het equivalent van een Netflix-marathon.
Voor je het weet zit je kind in een schermtrans, compleet vergeten dat er ook nog andere dingen bestaan.
We weten het heus. Schermen = dopamine.
Kleine hersentjes die lichtjes gaan knetteren van elk klikje, swipeje, flitsje. En het is verleidelijk. Want schermen zijn stil. Schermen ruiken niet. En schermen stellen nooit “waarom”-vragen.
Bij ons thuis hebben we duidelijke afspraken. “Nog twee minuten.” Vaste tijden. Structuur.
Werkt meestal best goed.
Totdat ik “tijd is om te stoppen” zeg, en mijn kind kijkt alsof ik haar net heb verteld dat kerst dit jaar is afgeschaft.
De onderhandeling start dan meteen.
“Maar dit filmpje is nog niet afgelopen!”
“Het is educatief, mama.”
“Het is over dino’s.”
En dat laatste zeg je natuurlijk geen nee tegen. Want wie wil er nou verantwoordelijk zijn voor het verpesten van dinokennis?
Heel soms loopt het vlekkeloos. Dan legt ze het scherm neer zonder drama. En dan kijk ik haar aan alsof ze een klein wonder is.
Want dat is ze ook. Een klein wonder. Met grote gevoelens. En een hele sterke mening over schermtijd.
En eerlijk? Soms ben ik ook gewoon moe.
En soms is het scherm even precies wat we nodig hebben. Zeker als je kind wat extra zorg vraagt. Of jij zelf.
Dan is een scherm geen uitvlucht, maar gewoon even ademhalen.
En dan heb je nog die momenten waarop je zelf in de val trapt.
Je vraagt je kind het scherm neer te leggen, terwijl je zelf alweer tien minuten op Instagram zit te scrollen naar recepten die je toch nooit gaat maken.
Op dat soort momenten voel je je net een coach met een zak chips op schoot. Inspirerend.
Dus ja, ik probeer het in balans te houden.
Niet perfect. Wel bewust.
Want hé, iemand moet het goede voorbeeld geven – zelfs als dat betekent dat ik m’n eigen telefoon ook moet inleveren.
