“Even geen afspraken, geen wekker, geen sessie – alleen maar wij.”
Zes weken zomervakantie. Op papier klinkt het als een zee van rust en ontspanning. Maar voor veel gezinnen met een zorgintensief kind is het vooral een logistieke uitdaging. Want wat doe je met therapieën, afspraken en vaste structuren als de schooldeuren dichtgaan?
In deze Breinbreker duiken we in een vraag die veel ouders bezighoudt: als je kind in het schooljaar meerdere keren per week therapie of begeleiding heeft, hoe ga je daar dan in de zomervakantie mee om? Moet alles doorgaan, of mag het ook even stilvallen?
De mentale pauzeknop
Voor kinderen met een ontwikkelingsstoornis, neurologische aandoening of een andere zorgvraag zijn therapieën vaak onderdeel van hun vaste weekstructuur. Denk aan logopedie, fysiotherapie, psychomotorische therapie of cognitieve gedragstherapie. Soms zelfs meerdere afspraken per week.
En hoewel die begeleiding belangrijk is, vraagt het ook iets van een kind. Inzet. Concentratie. Aanpassing. En dat, bovenop de schooldrukte van de afgelopen maanden, zorgt vaak voor een overvol hoofd.
Juist in de zomervakantie zie je kinderen die aan het eind van hun latijn zijn. Driftiger, huilerig, vermoeider dan anders. Alsof hun systeem zegt: genoeg nu. Even niets meer moeten.
Ouders in de spagaat
Voor ouders voelt het vaak als een lastige afweging. Want stoppen met therapie voelt als opgeven. Alsof je iets laat verslonzen waar je zo hard aan gewerkt hebt. Maar tegelijk zie je je kind wegzakken in overprikkeling, of helemaal dichtklappen van vermoeidheid.
En dan is het goed om te weten: therapievrij betekent niet automatisch stilstand. Soms is even geen afspraak juist een voorwaarde om alles wat geleerd is te laten zakken. Om te verwerken. Om op adem te komen.
Vakantie is óók rust voor het brein
Vanuit de neuropsychologie weten we dat rust en herstel essentieel zijn voor leerprocessen. Wat vandaag wordt geleerd, wordt pas écht verwerkt als er ruimte is voor ontspanning. Daarom zie je soms na een vakantie ineens grote sprongen in gedrag of vaardigheden. Niet ondanks de pauze, maar dankzij.
En dat geldt niet alleen voor kinderen. Ook ouders hebben baat bij even niets. Niet constant moeten rijden, plannen, rapporteren of mee-oefenen. Gewoon even een paar dagen waarin je niet in de therapiestand staat.
En ja, dat mag
Het voelt misschien tegenstrijdig, maar juist voor gezinnen met extra zorg is het belangrijk om soms even bewust niet te doen. Niet alle sessies doorplannen. Niet elke dag een doel. Niet alles vasthouden.
Natuurlijk – sommige therapieën kunnen prima doorgaan in de zomer. Maar voel je niet verplicht. Laat je leiden door wat jouw kind nu het hardst nodig heeft: rust, ritme of juist regelmaat.
Een kwestie van vertrouwen
Want soms is het beste wat je kunt doen, even loslaten. Niet uit onverschilligheid, maar uit vertrouwen. Vertrouwen dat de wereld niet instort als er twee weken geen oefening is. Vertrouwen dat jullie samen weer oppakken wat nodig is. En vertrouwen dat ook zorgouders vakantie mogen voelen.
Praktische tips voor een ontspannen zomer
- Overleg met therapeuten: Bespreek samen of een pauze kan, en hoe je eventueel het geleerde thuis kunt ondersteunen.
- Kies bewust: Je hoeft niet alles stop te zetten – maar misschien wel minder vaak of minder intensief.
- Plan één rustdag per week: Ook zonder therapieën kan een vakantie snel vollopen. Bouw lege dagen in.
- Gebruik pictokaarten of dagritmekaarten: Die geven houvast en structuur, ook als er geen school is.
- Wees mild voor jezelf: Het hoeft niet perfect. Jullie mogen samen zoeken naar balans.
Laat deze weken niet alleen draaien om bijhouden en oefenen, maar ook om ademhalen en leven. Want in de ruimte tussen therapie en verplichting, daar ontstaat vaak de meeste groei.
Verder lezen?
Ben je benieuwd hoe andere ouders de eerste vakantieweken beleven, of zoek je inspiratie om je eigen grenzen te bewaken in de zomerse chaos? Bekijk dan ook deze artikelen:
– Even Praktisch: De eerste vakantieweek: overleven met zachte verwachtingen
– BreinBrekers: Grenzen stellen in tijden van gentle parenting
– Column: Eén op één met de oudste (in Londen) – en waarom dat soms zó nodig is
Meer herkenning, rust en relativering? Volg ons via @gezinsvriendelijk en blijf op de hoogte van nieuwe verhalen.
